Σώπα, μη μιλάς!

(Αζίζ Νεσίν)

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή,
κόψ' τη φωνή σου, 
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός,
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν:
«σώπα!».

Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή, 
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»

Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου, 
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, 
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
και τα 'μαθα να σωπαίνουν, 
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική 
και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή, 
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».

«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας...
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!».
Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, 
μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,
μόνο με το «Σώπα!». 
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα. 
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!

Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός. 
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω 
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, 
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει: 
ΜΙΛΑ!

Καταθέτω την θλίψη μου για τον Αλέξανδρο 

Της Καλλονής η τρύπα

Tο ποτάμι έστειλε ένα μήνυμα σε όλους μας κατ εμέ ηχηρότατο ότι: δεν πάει άλλο την άλλη φορά θα έχουμε χειρότερα 

Οι περισσότεροι το εξέλαβαν, ως μια τρύπα στο μπετό και γι αυτό συζητάνε αν πρέπει να καλυφθεί η τρύπα ή να ξεκινήσει σταδιακά το άνοιγμα του ποταμού, «χειμάρρου Αχυρώνα» λες και άμα ανοίξει το ποτάμι, θα σταματήσει να υπερχειλίζει, να πλημμυρίζει και να πατεί τα σπίτια των μουράγιων όπως έκανε το 1955, το 1984 και τόσες άλλες φορές  

Το ποτάμι χτύπησε άλλη μια φορά το καμπανάκι κάνοντας αυτή τη φορά μια τρύπα στο μπετό, για να ξυπνήσει τους αρμόδιους από το λήθαργο που βρίσκονται και  να αντιληφθούν επιτέλους ότι, το πρόβλημα έχει να κάνει με την χειμαρρικότητα και την πλημμυρότητα του ποταμού, που έφτασε και ξεπέρασε πλέον τα στενά όρια που του έχουν τεθεί από το 1953 και ψάχνει για διεξόδους

Είναι πλέον καιρός να σταματήσουν οι αρμόδιοι να κουκουλώνουν και να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί και να κοιτάξουν, πως θα διευθετηθεί ο χείμαρρος, ούτως ώστε να μη κατεβάζει στερεά υλικά στη πεδινή  κοίτη και να επανεξετασθεί τεχνοοικονομικά η έκτροπή και των δυο κλάδων του (φάραγγας και παλιόκαστρο) στον Τσικνιά.

Άμεσα πρέπει να ξεκινήσει μια μελέτη από ειδικούς επιστήμονες, αξιοποιώντας όλα τα μορφολογικά, μετεωρολογικά, κοινωνικά κ.λ.π. δεδομένα της περιοχής με σκοπό την διευθέτηση όλων των χειμάρρων του λεκανοπεδίου  Καλλονής (Καθάριου Αχυρώνα και Τσικνιά) Η μελέτη αυτή θα προβλέπει και τα απαραίτητα τεχνικά αλλά και φυτοκομικά των πρανών έργα, στις λεκάνες απορροής των παραπάνω χειμάρρων, συγκρατώντας τα στερεά υλικά στην ορεινή κοίτη και στις λεκάνες απορροής, μειώνοντας την ταχύτητα και την ορμητικότητα των χειμάρρων, ουτώς ώστε να μη προκαλούνται ζημιές στα πεδινά

Οποιαδήποτε λύση στο πρόβλημα της πλατείας Καλλονής είτε για άνοιγμα του ποταμού, είτε για στένεμα της υπάρχουσας κοίτης, είτε για κάλυψη, προϋποθέτει την σωστή διευθέτηση της χειμαρρικότητας των χειμάρρων της περιοχή διαφορετικά θα γίνει μια τρύπα στο νερό 

ΠΕΡΙ ΟΠΗΣ

Παλιά οι κτηνοτρόφοι έφτιαχναν λάκκους και τρύπες στα βοσκοτόπια τους, γκιόλια τα ονόμαζαν, για να μαζεύεται το νερό της βροχής, προκειμένου να εξυπηρετούνται με τα ζώα τους.

 Σήμερα, καθώς βλέπω, οι λάκκοι και οι τρύπες κατέβηκαν από τα βουνά και εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε κεντρικά σημεία, στα χωριά και τις πόλεις, στις πλατείες και στους δρόμους, και κανένας δεν ενδιαφέρεται να τις επισκευάσει.

Όπως αυτή η μεγάλη τρύπα  που δημιουργήθηκε πέρυσι το Χειμώνα  με την κατάρρευση της πλάκας που καλύπτει τον ποταμό που διασχίζει την Καλλονή, την δευτερη μετά την Μυτιλήνη πόλη της Λέσβου

 Μια τρύπα στο κέντρο της πλατείας Καλλονής, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο, από πεζούς και από αυτοκίνητα, σκεπασμένη πρόχειρα με παλιοτάβλες, και περιτριγυρισμένη με μια ανύπαρκτη περίφραξη, να χάσκει από πέρυσι τον Χειμώνα

 Τα προβλήματα που δημιούργησε και δημιουργεί

α)στην κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, είναι τεράστια, 

το μποτιλιάρισμα στο μέρος  αυτό είναι καθ όλη τη διάρκεια της μέρας

β)στην εικόνα της πόλης, με την βρωμιά που μαζεύεται στο σημείο αυτό, δεν περιγράφεται

γ)τα τροχαία ατυχήματα  που συμβαίνουν  στο στένεμα της πλατείας – δρόμου, εξ αιτίας της τρύπας, με σοβαρά τραυματίες, είναι συχνά.

 Πρόσφατα συνέβη ατύχημα με ποδηλάτη με αποτέλεσμα να πέσει και να πάθει σοβαρά κατάγματα  

 Κι όμως η τρύπα παραμένει ανοικτή, να χάσκει και να υποδηλώνει ξεκάθαρα την ανικανότητα των ανευθυνουπεύθυνων σουρταφέρτηδων της εξουσίας

Φαίνεται ότι και αυτή η τρύπα ή λάκκος, όπως τα γκιόλια, για να παραμένει ανοικτή, εξυπηρετεί κάποια ζώα, αλλιώς δεν εξηγείται

Μήπως περιμένουν να βρέξει, να φέρει νερό το ποτάμι, να ξεπλυθούν  οι βρωμιές ;

Λέτε μια βροχή να μας σώσει;

Αυτή είναι η αγωνία μας «τι θα γ’νουμι σα δε βρέξ κι αμα βρέξ που θα πάμι»

 

 

Η Καλλονή στο διαδίκτυο

Μετά από απουσία ενός μηνός επανήλθε και πάλι η ιστοσελίδα

http://kalloni.co.cc/
Ενημερωμένη με τα τελευταία νέα και πολλές πληροφορίες

όσον αφορά την περιήγηση στην Καλλονή

και στην ευρύτερη περιοχή της

Η Πανσέληνος στο πολιτισμό

Φέτος το Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι πήγε Ακρόπολη και όχι μόνο
Φώτισε για να αναδείξει τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό
Φώτισε για να αναδείξει την οπισθοδρομική διαδοχή της Ελληνικής κοινωνίας, να μας υπενθυμίσει την καταγωγή μας και να μας πει ότι, το δένδρο που έχει γερές και βαθιές ρίζες, μπορεί να ξαναφουντώσει, όσο και να το βαρούν οι καιροί οι καταιγίδες και οι θύελλες

Ένα αλλιώτικο μήνυμα έδωσε το φεγγάρι φέτος

Αντί να μας δείξει ότι είναι ώρα να πάμε για ύπνο, όπως έκανε όλα τα χρόνια, φέτος, τούτη η πανσέληνος, μας υπέδειξε να ξυπνήσουμε, να οργανωθούμε και να δουλέψουμε, για να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε τους προγόνους μας στην δημιουργία, στην επιστήμη και στον πολιτισμό

Που ήταν δάσος και που δεν ήταν δάσος?

Όπου ήταν δάσος , θα ξαναγίνει δάσος, ακούμε συνεχώς,

Ναι αλλά, που ήταν δάσος και που δεν ήταν δάσος?

Μπορεί κάποιος να μας το πει?

Μπορεί κάποιος να μας πει, πως θα το βρούμε?

Μη μου πείτε από τις αεροφωτογραφίες του 45 ή του 60ή από τους ορθοφωτοχάρτες ή από τους δορυφορικούς χάρτες , γιατί έχουν τόσο μεγάλες κλίμακες, που δεν μπορείς να υπολογίσεις ποσοστό βλάστησης

Μήπως γι αυτό κηρύσσεται αναδασωτέα, η έκταση, που περικλείει η περίμετρος της φωτιάς, με την παρατήρηση εξαιρούνται οι αγροτικές εκτάσεις?(που είναι και ποιές είναι αυτές ?)

Μήπως γι αυτό μετά από μια πυρκαγιά εγείρονται πολλές διεκδικήσεις στην περιοχή?

Μήπως αυτή είναι η αιτία που ξεσπούν οι περισσότερες φωτιές στην Ελλάδα?

Μήπως γι αυτό μετά απο μια πυρκαγιά φυτρώνουν οι βίλες μέσα στα δάση?

Μήπως γι αυτό δεν γίνεται το Δασολόγιο?

Τα καμένα δάση αναδασώνονται;

Ακούμε, να επαναλαμβάνεται συχνά τώρα τελευταία, από κυβερνητικά στελέχη η διαβεβαίωση, ότι «όπου ήταν δάσος , θα ξαναγίνει δάσος» Πολύ ωραίο ακούγεται, όμως εμένα που τυχαίνει να έχω λίγες γνώσεις του αντικειμένου, κάτι δεν μου κάθεται καλά.
Προφανώς με την πρόταση αυτή εξαγγέλλουν την κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας.
Τι σημαίνει κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας: ότι η έκταση που κάηκε θα υπαχθεί σε ένα ειδικό καθεστώς προστασίας, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους Νόμους, ούτως ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, για να αναγεννηθεί το δάσος, είτε φυσικά είτε τεχνητά, με σπορές και φυτεύσεις. Δεν σημαίνει ότι απαραίτητα το δάσος που κάηκε θα αναδασωθεί άμεσα
Το να κινηθεί η διαδικασία, κήρυξης της έκτασης ως αναδασωτέας, αποτελεί υποχρέωση του Δασάρχη να το κάνει, διότι σύμφωνα με τον νόμο, αν δεν κηρύξει την έκταση αναδασωτέα εντός τριμήνου διώκεται πειθαρχικά και ποινικά
Η κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας, δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι η έκταση αυτή θα ξαναγίνει δάσος. Ορισμένα δάση βέβαια κυρίως Χαλεπίου, Τραχείας Πεύκης και αείφυλλων πλατύφυλλων αναγεννιούνται τον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο με φυσικό τρόπο κατά μεγάλο ποσοστό. Στο υπόλοιπο δάσος, που δεν αναγεννήθηκε θα πρέπει να γίνει ανθρώπινη επέμβαση και με τεχνητό τρόπο (σπορές, φυτεύσεις) να ξαναεγκατασταθεί το δάσος Επίσης στα δάση της ελάτης που κάηκαν (Ταΰγετος Πάρνηθα Μαίναλο) είναι πολύ δύσκολο να αναγεννηθούν γιατί πρώτα πρέπει να δημιουργηθεί ένα δασογενές περιβάλλον και μετά να φυτευτεί η ελάτη
Όλα αυτά για να γίνουν, απαιτούν και προϋποθέτουν εμπεριστατωμένες μελέτες, σωστές αναθέσεις, έγκαιρες εργολαβίες και φυσικά μια παρά πολύ μεγάλη δαπάνη εκ μέρους της Πολιτείας

Γι’ αυτό το ποσοστό των καμένων εκτάσεων που αναδασώθηκαν μέχρι σήμερα είναι πάρα πολύ μικρό
Συνεπώς είναι μια κουβέντα αν το καμένο δάσος, θα ξαναγίνει δάσος
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα μετά την πυρκαγιά που παίζονται μεγάλα συμφέροντα είναι, το που ήταν δάσος και που δεν ήταν δάσος

Οι Δρόμοι της Σαρδέλας Καλλονής

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στις 8 Αυγούστου, ο Δήμος Καλλονής διοργανώνει την γιορτή της Σαρδέλας στην πλατεία της Σκάλας Καλλονής. Ας δούμε λοιπόν την πορεία που ακολουθεί το νοστιμότατο αυτό αλίευμα του κόλπου, απο την είσοδο του μέχρι να φτάσει στο πιάτο μας

Η Είσοδος του κόλπου Καλλονής απ όπου μπαίνει η σαρδελομάνα, Μάρτιο με Απρίλιο για να γεννήσει, καθ ότι τα νερά του κόλπου, λόγω θερμοκρασίας, δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες ωοτοκίας

Ψάρεμα της παπαλίνας
Λιμανάκι της Σκάλας Καλλονής

Ξεψάρισμα

Η παστή σαρδέλα Καλλονής είναι ένας από τους πιο νόστιμους μεζέδες για ούζο. Παστώνεται πάρα πολύ εύκολα και γίνεται πάρα πολύ γρήγορα δηλ. απ' το πρωί ως το βράδυ Η παστή σαρδέλα του Κόλπου Καλλονής δεν κυκλοφορεί τυποποιημένη στο εμπόριο

Ανεβήκαμι στουν Άγιου Λια

Φυσικά οι ομορφιές του νησιού της Λέσβου είναι πάρα πολλές, και τόσο ποικίλες, που όσες φορές και να το επισκεφθείς πάντα θα ανακαλύπτεις κάτι που δεν το χεις ξαναδεί και για το οποίο θα θες να ξαναπάς Ακόμα και οι ντόπιοι κάτοικοι κατά καιρούς ανακαλύπτουν γωνιές, μέρη, μπουτζάκια, που τα λέμε στην τοπική διάλεκτο που δεν έχουν γνωρίσει, που δεν έχουν περπατήσει και τα βλέπουν για πρώτη φορά, παρ ότι κατοικούν στο νησί πάρα πολλά χρόνια
Τι θα λέγατε σήμερα να κάνουμε μια βόλτα, στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, στο κεντρικό τμήμα του νησιού, το βουνό ανάμεσα στα Παράκοιλα, στην Ανεμώτια, στο Σκαλοχώρι, στην Βατούσα στην Πτερούντα στα Χύδηρα και την Άγρα Ένας ορεινός όγκος απάτητος και ανεξερεύνητος για πολλούς, ακόμα και ντόπιους κάτοικους, που έχει όμως να προσφέρει πρωτόγνωρες ομορφιές και συγκινήσεις στους επισκέπτες του
Νοικιάσαμε ένα τζιπ 4Χ4, που να μπορεί να μας μεταφέρει με ασφάλεια στους δασικούς χωματόδρομους της περιοχής και ανηφορίσαμε από τα Παράκοιλα για να γνωρίσουμε και να περιηγηθούμε στο όμορφο αυτό βουνό της πατρίδας μας. Με το που μπήκαμε στο πανέμορφο δάσος της Τραχείας Πεύκης (τσαμλίκ’) βρεθήκαμε σε ένα πλάτωμα και ένα διάκενο του δάσους Το τρεχούμενο νερό να γλείφει τις ρίζες του ανθισμένου αγούϊδουρα (ροδόδενδρο) και να γεμίζει την στέρνα και να μας προσφέρεται για να δροσιστούμε Τα ψηλά πεύκα και τα διάσπαρτα καστανόδενδρα γύρω, γύρω να ρίχνουν τον ίσκιο τους στο στρωμένο με φτέρες περίβολο του κάτασπρου εξωκκλησιού, που δικαίως είναι αφιερωμένο στην Αγια Δοσιά (Δροσιά, Ζωοδόχο πηγή) Ανάψαμε το κερί μας, το οποίο σβήσαμε στη συνέχεια για ευνόητους λόγους, κάναμε το Σταυρό μας και ανηφορήσαμε γιατί είχαμε δρόμο ακόμα
Μετά από έναν ανηφορικό όλο ελιγμούς (φουρκέτες) δρόμο, μέσα στα πυκνά πεύκα φθάσαμε στον επόμενο σταθμό μας, κατηφορίσαμε με τα πόδια στο μονοπάτι και βρεθήκαμε σε μια σπηλιά, εκκλησάκι, αφιερωμένο στην κρυφή Παναγιά. Μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με πανέμορφη θέα, της οποίας στο βάθος δέσποζε ο Μόλυβος, σε ένα από τα ωραιότατα δάση Μαύρης Πεύκης (μαύρα τσάμια), με υπόροφο τον Αγούϊδουρα, στις ρεματιές, οι Αρχαίοι σίγουρα θα λάτρευαν τον Πάνα, εμείς οι Χριστιανοί αφιερώσαμε αυτό το απείρου κάλους τοπίο για να λατρέψουμε την Παναγιά μας, μέσα στην σπηλιά με τα ευθυτενή δένδρα της Μαύρης Πεύκης σαν κεριά να περιστοιχίζουν και να περιβάλουν τον ιερό αυτό χώρο
Συνεχίζοντας περάσαμε από τον απότομο βράχο που σου κόβεται η ανάσα όταν περνάς γιατί ο δρόμος σε ‘κείνο το σημείο είναι στενός και φτάσαμε στον Πήγαδο, ένα μεγάλο οροπέδιο, όπου βγαίνουν τα σύνορα Ανεμώτιας και Βατούσας. Παλαιότερα γυμνό από βλάστηση, σήμερα ντυμένο με τα ευθυτενή δένδρα της Μαύρης Πεύκης και τα υπολείμματα του παλαιού πηγαδιού για το οποίο υπάρχουν διάφοροι μύθοι και δοξασίες
Κατευθυνόμενοι προς την Φτερούντα, συναντήσαμε στο δρόμο μας ένα ακόμα εξωκκλήσι τους Πέντε Αγιούς, μια παλαιοχριστιανική βασιλική ανακαινισμένη, σε ένα πευκόφυτο τοπίο με πολλά νερά, τα οποία μαζεύονται σε ένα υδραγωγείο για να υδρευτεί η Πτερούντα, με το πολύ καλό και ευκολοχώνευτο νερό, σαν αγίασμα από τους Πέντε Αγιούς
Αγκαλιάσαμε το ψηλότερο ύψωμα της περιοχής, τον Προφήτη Ηλία και αφου περάσαμε το ¨τριεθνές¨ μια διασταύρωση που αντάμωναν τα σύνορα των Παρακοίλων της Άγρας και της Πτερούντας, πήραμε τον ανήφορο για να ανεβούμε στο πλάτωμα, στην κορυφή και να απολαύσουμε την μαγευτική θέα από κει πάνω. Ανεβήκαμε στο πυροφυλάκιο και δεν ξέραμε από πού να πρωτοκοιτάξουμε από την μια ένα απέραντο πράσινο χαλί στολισμένο με την γαλάζια φιγούρα του κόλπου στη μέση να συνεχίζει και να τελειώνει μακριά πέρα στο ορίζοντα στην άσπρη πέτρινη κορώνα του Όλυμπου Ο κόλπος, οι αλυκές, ο κάμπος της Καλλονής σαν πιάτο από κάτω μας και οι οικισμοί να ομορφαίνουν την εικόνα θωρώντας τους από ψηλά. Από την άλλη πάλι το ίδιο απέραντο πράσινο μοτίβο να περνά τον Μόλυβο την Πέτρα, να φτάνει ως το πέλαο και να ακουμπά στο Μπαμπά στην απέναντι στεριά. Μια πανοραμική θέα σχεδόν του μισού νησιού, που την θαυμάζαμε και δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία φτιαγμένο με λιθοσωρούς γύρω, γύρω με την πέτρινη Αγία Τράπεζα λιτό, και απέριττο μέσα στο καταπράσινο τοπίο, ήταν προσαρμοσμένο ακριβώς στη λιτή και μοναχική ζωή του Αγίου που τιμούσε
Αφού προσευχηθήκαμε να προστατεύει ο Άγιος αυτό το πανέμορφο πευκοδάσος, αλλά και όλο το νησί μας από τις πυρκαγιές, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Χάσαμι τ’ Απουστουλέλ’

Ήταν τα λόγια, που ψέλλισε μέσα στο σπαραγμό της η μάνα που αδυνατεί ακόμα να πιστέψει ότι ο γιος της δεν ζει πια, η μάνα που στα 80 και πλέον χρόνια της αποχαιρετούσε, το στήριγμα της, τον καπετάνιο της ζωής της, το χαμογελαστό παιδί της, που δεν της χάλασε ποτέ χατίρι
Στεκόταν όρθια, καθ όλη την διάρκεια της επιμνημόσυνης δέησης, στηριζόμενη στο μπαστούνι της μπροστά στην φωτογραφία του γιου της και έσκυβε πότε, πότε και φιλούσε το καμάρι της, ασπροντυμένο με την στολή του Καπετάνιου, που έφυγε τόσο μικρός και τόσο ξαφνικά
Απαρηγόρητη δίπλα στην χαροκαμένη μάνα, η κόρης της και αδελφή του Καπετάνιου που έκλεγε χωρίς σταματημό, για τον χαμό της κολώνας που στήριζε όλη την οικογένεια
Αλήθεια πόσο τραγικό είναι μια μάνα να κηδεύει το σπλάχνο της και να μένει πίσω, ο καημός είναι αβάσταχτος
Η γυναίκα του αισθανόμενη το βάρος και την ευθύνη της οικογένειας, πάνω στους ώμους της, προσπαθούσε να κρατηθεί δυνατή, αλλά πολλές φορές λύγιζε αφού ο θρήνος μεγάλος και ο πόνος πολύς Τα τρία παλικάρια του μαυροφορημένα να μη μπορούν ακόμα να πιστέψουν, πως είναι δυνατόν, να ‘φυγε ο πατέρας τους για το μεγάλο ταξίδι, χωρίς επιστροφή
Παρόντες πολλοί συνάδελφοι του Αξιωματικοί και πληρώματα από τα πλοία Μυτιλήνη και Θεόφιλος, όπου υπηρέτησε ο Απόστολος σαν Αξιωματικός και Καπετάνιος και που πολλές φορές μας πηγαινοέφερε στον Πειραιά με ασφάλεια και με άνεση

Η Καλλονή των πουλιών Birding on Kalloni

Παγκόσμια ημέρα της Δασοπονίας Ι

• Αφήστε ήσυχα τα ελληνικά δάση. Αυτό πράγματι χρειάζονται.
• Σεβαστείτε το ελληνικό τοπίο. Το αξίζει.
• Μην εποφθαλμιάτε την δημόσια δασική κτήση. Ανήκει στο Γένος.
• Μην βάζετε τη χώρα σε οικολογική περιπέτεια
• Έτσι μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι οι απόγονοί μας θα σας ευλογούν αντί να σας καταρώνται.

Μιχαήλ Δεκλερής Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, ε.τ.

Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας

H 21η Μαρτίου έχει καθιερωθεί το 1972 από τη διεθνή κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας και συμπίπτει με την έναρξη του εαρινού ηλιοστασίου καθιερώθηκε η μέρα αυτή για να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δάσος που καλύπτει το 25% του πλανήτη, να γνωρίσει τις λειτουργίες του, να καταλάβει ότι είναι απαραίτητο για την επιβίωση του και να απαιτήσει την προστασία του δάσους, την διατήρηση και την άμεση αναδάσωση και αποκατάσταση των καμένων περιοχών
Τα Ελληνικά δάση παρουσιάζουν ορισμένες οικολογικές και διαχειριστικές ιδιαιτερότητες που τους δίνουν μία ξεχωριστή θέση στην Ευρωπαϊκή δασοπονία:
Είναι δάση μεγάλης βιολογικής αξίας λόγω της υψηλής βιοποικιλότητάς τους, όπως αυτή εκφράζεται από την πλούσια χλωριστική σύνθεση, το πλήθος ενδημικών και σπανίων φυτικών ειδών, και την ποικιλία των οικοσυστημάτων. Υπάρχουν μελέτες, οι οποίες δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο δείκτη δασικής βιοποικιλότητας στην Ευρώπη Η Ελληνική χλωρίδα απαρτίζεται από 5000 περίπου είδη, από τα οποία το 20% είναι ενδημικά, δηλαδή απαντώνται μόνο στην Ελλάδα. Η αντίστοιχη χλωρίδα των μεσευρωπαϊκών χωρών δεν υπερβαίνει τις 3000 είδη.
Είναι δάση φυσικά, αποτελούμενα από ποικιλία ειδών που ανανεώνονται με φυσική αναγέννηση.
Σταθμός για τη δασοπονία στη χώρα μας υπήρξε το 1953, όταν για πρώτη φορά η δασική αειφορία, εννοιολογικά ολοκληρωμένη, πέρασε στις τότε προδιαγραφές εκπόνησης των διαχειριστικών μελετών για τα δάση.
Η Ελληνική δασοπονία επιδιώκει την πολυδιάστατη (πολλαπλή) χρήση του δάσους γιά παραγωγή πλήθους υλικών αλλά και άυλων αγαθών, μη περιοριζόμενη στην απλή ξυλοπονία.(Δασοπονία πολαπλών σκοπών)
Κύριο μέλημα κάθε μορφής δασικής διαχείρισης πρέπει να αποτελεί η προστασία του δάσους.
Συνεπώς, επιβάλλεται η αντιμετώπιση του φαινόμενου των δασικών πυρκαγιών μέσα από μια ολοκληρωμένη διαδικασία διαχείρισης και προστασίας του φυσικού πλούτου στη χώρα μας, κάτι που μακροπρόθεσμα θα λειτουργήσει προληπτικά και όχι κατασταλτικά.
Τα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής δασοπονίας είναι πολλά και ποικίλα, το βασικότερο όλων είναι, η έλλειψη δασολογίου και κτηματολογίου.
Κάτι που έχει όλη η Ευρώπη εκτός από την Ελλάδα και την Αλβανία
Το Δασολόγιο πρέπει να είναι η βασική απαίτηση πλέον όλων όσων νοιάζονται και αγωνιούν για την προστασία των Ελληνικών δασών

Η Καλλονή των πουλιών Ι Υδρόβια - Παρυδάτια

.
.


Καστανόχηνα


Φοινικόπτερο - Φλαμίγκο


Αβοκέτες βόσκουν


Λευκοπελαργός









Φλαμίγκο εν πτήση





Σήμερα ο κόλπος της Καλλονής περιλαμβάνει ένα σύστημα απο υγροτόπους,
που αποτελούν ένα μωσαϊκό με εναλλαγές
αλιπέδων, εκβολών
μικρών ποταμών, μικρών καλαμιώνων,
δασικών εκτάσεων, ελαιώνων και άλλων καλλιεργειών.
Η σημασία της περιοχής από
ορνιθολογική πλευρά δεν
οφείλεται στα μεγάλα μεγέθη
αλλά στη ποικιλία της
ορνιθοπανίδας με πάρα
πολλά σπάνια, απειλούμενα
ή ασυνήθιστα είδη για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Αρχή της αειφορίας, ιδέα,όραμα ή κίνημα

Σαν περιβαλλοντικός όρος η «αειφορία» έγινε ευρύτερα γνωστός τα τελευταία δεκαπέντε (15) χρόνια, χαρακτηρίσθηκε, κατηγορήθηκε κατά κόρον και αμφισβητήθηκε. Στη Δασοπονία η ¨αειφορία¨ αποτελούσε ανέκαθεν κυρίαρχο στόχο, που γίνεται πράξη και επιτυγχάνεται, μόνο αν εφαρμόσουμε στα δάση μας την αειφορική εκμετάλλευση όσον αφορά το ξυλαπόθεμα. Αυτό σημαίνει ότι κατά την διαχείριση των δασών με την «αρχή της αειφορίας» καρπωνόμαστε τόσο ξύλο όσο είναι η αύξηση του ξυλώδους κεφαλαίου της συστάδας Η αειφορική αυτή εκμετάλλευση εφαρμόστηκε για πολλές 10ετίες στην ξυλοπαραγωγή.
Τα δάση αποτελούν το μεγαλύτερο σε έκταση οικοσυστημα μετά τους ωκεανούς κατά συνέπεια οι ευεργετικές επιδράσεις τους στο περιβάλλον είναι τεράστιες, γι’ αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη η διατήρηση και προστασία τους. Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 και όταν έγιναν ευρύτερα γνωστές οι ευεργετικές ωφέλειες και επιδράσεις του δάσους στο περιβάλλον, σκοπός της δασοπονίας πλέον δεν αποτελεί μόνο η ξυλοπαραγωγή, αλλά το σύνολο των λειτουργιών του δάσους και από τότε περνάμε στην Δασοπονία πολλαπλών σκοπών. Κατά συνέπεια, για τη Δασοπονία ο όρος «αρχή της αειφορίας» είναι πολύ συνηθισμένος και δεν εισέρχεται για πρώτη φορά στο λεξιλόγιό της. Επίσης πάρα πολύ γνωστοι είναι και οι όροι αειφορική διαχείριση, βιώσιμη ανάπτυξη, αειφορική εκμετάλλευση κ.λπ. γνωρίζει επίσης πόσο δύσκολο είναι να τα πετύχεις όλα αυτά σαν στόχους και να τα διατηρήσεις. Η αειφορία για να επιτευχθεί αλλά κυρίως για να διατηρηθεί και να μείνει, πρέπει να παλέψεις, με μικρά και μεγάλα συμφέροντα, με μικροπολιτικές με συνήθειες και νοοτροπίες
Ο δασικός κόσμος πάλεψε και παλεύει, με τους οικοπεδοφάγους, τους εμπρηστές, τους εκχερσωτές, τους λαθροκυνηγούς, τους κτηνοτρόφους, τους καταπατητές δασικής γης, που επιβουλεύονταν τις δασικές εκτάσεις, κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες, να διατηρήσει αναλλοίωτη την αειφορική προσφορά των δασών και των δασικών εκτάσεων της χώρας, με αποτέλεσμα να γίνεται δυσάρεστος και μη αρεστός στην κοινωνία Η Δασοπονία συνεπώς γνωρίζει και είναι σε θέση να διδάξει άριστα την έννοια της αειφορίας, και κυρίως να δείξει ότι η επίτευξή της απαιτεί συγκρούσεις, αγώνες και αρετή και τόλμη
Γιατί η αειφορία είναι αρχή και ιδανική κατάσταση είναι μια ιδεολογία που για να εφαρμοστεί πρέπει πρώτα να γίνει, βίωμα, όραμα, εμπειρία από τους ενστερνιστές, της οι οποίοι στη συνέχεια πρέπει να δώσουν μάχη και να αγωνισθούν για να γίνει πράξη

Σήμερα ο......δικός σου σηκώθηκε

Ένας χαρταετός δεν είναι η ζωή μας?

Ένας χαρταετός που αναζητά - περιμένει την ώθηση - προώθηση για να αμολήσει καλούμπα να απογειωθεί και να πετάξει, να ανέβει ψηλά και να αφήσει την δικιά του πινελιά στο πλάνο

Ένας χαρταετός για να πετύχει την αποστολή του, που δεν είναι άλλη, παρά να ανορθωθεί, να κάνει την υπέρβαση και να παίζει σε άλλα επίπεδα πρέπει εκτός από την προώθηση να έχει την απαραίτητη ουρά (δημόσιες σχέσεις ....το λέγαμε παλιά ) και ισορροπημένα ζύγια (ψυχική ισορροπία και λογική )
Εάν κάτι από αυτά λείπει ή είναι ανεπαρκές θα τον δεις να ανέβει προσωρινά αλλά μετά από λίγο θα αρχίσει να κάνει κωλοτούμπες, καπόνια που λέγαμε στο νησί μικρές στην αρχή μεγαλύτερες στη συνέχεια και στο τέλος θα τον φάει η μαρμάγκα, θα βυθιστεί ή σε κανένα χωράφι ή στην θάλασσα

Άλλες φορές πάλι είναι τόσο μεγάλη η επιτυχία του και η λαχτάρα του να φτάσει ψηλά που σπάει τα δεσμά του με την γη και πάει για άλλα .......

Μπλοκάρετε την καταστροφή των δασών

Η προστασία των δασών στην Ελλάδα έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν υπάρχει στην υπόλοιπη Ευρώπη
Εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δασικοί χάρτες και Δασολόγιο για να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τον χαρακτήρα της έκτασης
Έτσι μετά από μια πυρκαγιά μπουκάρουν οι επιτήδειοι και αποχαρακτηρίζουν τα φιλέτα και έτσι χάνονται τα δάση και κτίζονται οι βίλες
Μόνο εμείς και η Αλβανία δεν έχουμε δασολόγιο
Από το 1979 με τον 998/79 θεσπίσθηκε το δασολόγιο το οποίο από τότε μέχρι σήμερα ξαναθεσπίσθηκε άλλες δυο φορές καμιά όμως κυβέρνηση δεν τολμάει και δεν έχει τα κότσια να αρχίσει όχι να το τελειώσει γιατί δεν την αφήνουν τα μεγάλα συμφέροντα
Προχτές πάλι βγήκε πάλι ο Σουφλιάς μαζί με το χωροταξικό εξήγγειλε πάλι το Δασολόγιο ότι θα είναι έτοιμο σε τέσσερα χρόνια χωρίς να μας πει πότε θα αρχίσει πότε θα δημοπρατηθεί και τι θα περιλαμβάνει θα το ξαναπώ η Αναδάσωση δεν λύνει το πρόβλημα η αναδάσωση είναι για τα μάτια αυτών που δεν γνωρίζουν από Δασοπονία
Τα Ελληνικά Μεσογειακά δάση και μάλιστα αυτά που κάηκαν στην Πελοπόννησο που κατά την πλειοψηφία τους είναι δάση πεύκου και αείφυλλων πλατύφυλλων όταν καούν αναγεννώνται απο μόνα τους. Διότι το μεν πεύκο αναγεννάται από τον σπόρο του που δεν καίγεται, τα δε αείφυλλα αναγεννώνται απο τις ρίζες, που κι αυτές δεν καίγονται Γι αυτό αποτελεί δασοκομική πρακτική τα δάση αυτά να κηρύσσονται μεν αναδασωτέα για να απαγορευτεί η βοσκή και κάθε άλλη επέμβαση, να αφήνονται όμως στην ησυχία τους να αναγεννηθούν μόνα τους και επεμβαίνουμε στον δεύτερο ή τρίτο χρόνο για να συμπληρώσουμε το έργο της φύσης
Να πούμε κι αυτό μη χαίρεστε όταν ακούτε ότι η έκταση θα κηρυχθεί αναδασωτέα και θα ξαναγίνει δάσος γιατί εδώ είναι η μεγάλη κομπίνα και η λοβιτούρα Εάν π χ καεί μια έκταση 500 χιλ στρ όπως κάηκαν στην Ηλεία και στην Αχαΐα και στην Αρκαδία, θα έχει ενδιάμεσα από το δάσος και χωράφια και περιβόλια και αστικές περιοχές κλπ, που είναι αδύνατον να αποτυπωθούν στο χάρτη, μέσα σε τρεις μήνες, όπως λέει ο νόμος, για να εκδοθεί η απόφαση κήρυξης ως αναδασωτέας, έτσι αναγκάζονται οι υπάλληλοι για να μη τιμωρηθούν ποινικά, όπως προβλέπει ο νόμος, να κηρύσσουν αναδασωτέα την έκταση με την περίμετρο της και να αναγράφουν ότι από την απόφαση εξαιρούνται οι αγροτικές και αστικές εκτάσεις
Ψάξε εσύ τώρα να βρεις σε μια καμένη γη αν δεν υπάρχει Δασολόγιο ποιες είναι οι αγροτικές εκτάσεις και ποιες οι δασικές
Γι αυτό καίγονται τα δάση και φυτρώνουν βίλες
Τα συμφέροντα είναι μεγάλα
Γι αυτό δεν πρόκειται να γίνει τίποτα
Γι αυτό διέλυσαν την Δασική Υπηρεσία για να δρουν ανενόχλητοι
Υπάρχει ένα πόρισμα στη Βουλή για τα δάση από μια διακομματική επιτροπή της Βουλής εδώ και πέντε χρόνια γιατί δεν το βγάζουν να το εφαρμόσουν
Δεν τους αφήνουν τα μεγάλα συμφέροντα Εδώ έγινε αυτή η τεράστια καταστροφή το 2007 φάνηκε η αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού η ανικανότητα της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας εξαγγέλθηκε από τον Πρωθυπουργό ότι θα γίνουν αλλαγές οι οποίες αν και Μάρτιος ακόμα να φανούν Σε λίγο θα μπούμε στην αντιπυρική περίοδο με τα περσινά αποτυχημένα μοντέλα για να θρηνήσουμε κι αλλά θύματα για να δούμε κι άλλα δάση να γίνονται στάχτη
Γι αυτό βγείτε από τους καναπέδες
Οι Μπλοκερς κάνανε καλή δουλειά πέρσι αλλά πρέπει να συνεχίσουμε
Τα Δάση περνούν δύσκολη φάση Μπλοκάρετε την καταστροφή τους

Η Καλλονή της αλυκής

Ακόμα θυμάμαι τα όμορφα παιδικά μας όλο αθωότητα χρόνια και το κυνηγητό που κάναμε ανάμεσα στα κατάλευκα τηγάνια στις αλυκές Την απεραντοσύνη του λευκού την διέκοπταν τα στενά δρομάκια με τις ράγες που περνούσαν τα βαγονέτα γεμάτα με την νοστιμιά της θάλασσας που ο ήλιος με την τεράστια δύναμη των αχτίνων του κατόρθωνε να την ξεχωρίσει από το νερό και να την προσφέρει σαν πολύτιμο δώρο στον άνθρωπο. Όλο τον χρόνο οι αλυκές σφύζανε από ζωή. Το καλοκαίρι γέμιζε από εργάτες που συγκέντρωνα το αλάτι και το φόρτωναν στα βαγονέτα και από ζώα που έσερναν τα βαγονέτα για να τα αδειάσουν στο βουνό από αλάτι, Τον χειμώνα τα υδρόβια αποδημητικά, τσικνιάδες, ερωδιοί, παπιά, φοινικόπτερα, νερόκοτες, σταματούσαν το μεγάλο ταξίδι τους να ξεκουραστούν αλλά και να ξεχειμωνιάσουν πολλές φορές γιατί στα ρηχά νερά των τηγανιών έβρισκαν τροφή ζεστασιά και προστασία από τις δολοφονικές κάνες των κυνηγετικών όπλων Από τα ωραιότερα πουλιά της υδρόβιας πανίδας είναι τα Φοινικόπτερα αλλιώς Φλαμίγκο, μεγάλα πουλιά σε άσπροροζ κουφετί χρώμα με μακριά κόκκινα πόδια. Οι φτερούγες τους έχουν ένα χρώμα κόκκινο ροζ στις καταλήξεις τους, που με την αντανάκλαση του πρωινού ήλιου δίνουν στο νερό μια απαλή ροζ νότα ζεστασιάς στην παγώμαρα της λίμνης.Ένα πρωινό του Αύγουστου πήγαμε με τον πατέρα μου να ελέγξουμε την κατάσταση των τηγανιών Ένα μεγάλο άσπρο σεντόνι απλώθηκε μπροστά μας με ελάχιστες χρωματικές διαφωνίες από τα πουλιά που έβοσκαν ανέμελα Όμως το βλέμμα μου έμεινε καρφωμένο σ ένα σημείο, όπως όταν ένα κυνηγόσκυλο κάνει την φέρμα του στην μπεκάτσα. Έμεινα ακίνητος να βλέπω ένα σημαδάκι που έσπαγε το ανιαρό άσπρο δίνοντας του έστω και λίγο χρώμα, εμένα όμως που γνώριζα τι ήταν αυτό το σημαδάκι, μου έσφιξε την καρδιά και με γέμισε με λύπη και αγανάκτηση. Αντί να χαιρόμουν που έβλεπα αυτή την ρόζ – άλικη πινελιά στο μονότονο λευκό καμβά της αλυκής, εγώ έκλαιγα το χαμένο φοινικόπτερο, που πήγε άδικα από το όπλο ασυνείδητου κυνηγού, ενώ έβοσκε ξένοιαστο. Πήγα κοντά, με τις γαλότσες μου έσκαψα το αλάτι και βρήκα μόνο την μια φτερούγα μισοχωμένη και διατηρημένη άθικτη σαν βαλσαμωμένη, όπως η αλμύρα ξέρει να διατηρεί αναλίωτα αυτά που αγκαλιάζει. Δεν την πείραξα την άφησα εκεί για να ομορφαίνει τουλάχιστον αυτό το άχαρο τοπίο. Αυτή η στιγμή της παιδικής μου αθωότητα περνάει συχνά από το μυαλό μου όταν κάνω τον απολογισμό για ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου και έφυγαν, για καταστάσεις που πέρασαν, για στιγμές που έμειναν διατηρημένες στο αλάτι, για να μη τις ξεθωριάσει και σβήσει το πέρασμα του χρόνου, φωτεινές στάμπες για πάντα .-

Άνθισε η μυγδαλιά

Aπο ψηλά, στο ακρωτήρι, αγνάντεψα την απέραντη θάλασσα αυτή που δέχεται τα βρώμικα απόνερα απ το ξέπλυμα της καθημερινότητας μας
Ένα σημάδι ζήτησα, ένα χαρούμενο μαντάτο αναζήτησα, ένα σήμα να αναπτερώσει την ελπίδα
Το φως απ το χάραμα της μέρας προσπαθεί να διαλύσει την αντάρα που άφησε το σκοτάδι της νύχτας
Αρχικά φαίνονται όλα να αλλάζουν
Ξαφνιάζομαι κάθε φορά που ξεμυτίζει ένα μπουμπούκι απ’ τον κορμό του δέντρου της ζωής, της νέας ανθοφορίας ζωηρά, ανέμελα και με θράσος ανοίγει το ματάκι του για να δείξει ότι υπάρχει η ομορφιά της χιονισμένης μυγδαλιάς. Τ’ ανθάκια που ανέμελα τολμούν ρυθμούς αφύσικους να αναδείξουν, έφερναν χαμόγελο μα και αγωνία παγωνιάς.