Άνθισε η μυγδαλιά

Aπο ψηλά, στο ακρωτήρι, αγνάντεψα την απέραντη θάλασσα αυτή που δέχεται τα βρώμικα απόνερα απ το ξέπλυμα της καθημερινότητας μας
Ένα σημάδι ζήτησα, ένα χαρούμενο μαντάτο αναζήτησα, ένα σήμα να αναπτερώσει την ελπίδα
Το φως απ το χάραμα της μέρας προσπαθεί να διαλύσει την αντάρα που άφησε το σκοτάδι της νύχτας
Αρχικά φαίνονται όλα να αλλάζουν
Ξαφνιάζομαι κάθε φορά που ξεμυτίζει ένα μπουμπούκι απ’ τον κορμό του δέντρου της ζωής, της νέας ανθοφορίας ζωηρά, ανέμελα και με θράσος ανοίγει το ματάκι του για να δείξει ότι υπάρχει η ομορφιά της χιονισμένης μυγδαλιάς. Τ’ ανθάκια που ανέμελα τολμούν ρυθμούς αφύσικους να αναδείξουν, έφερναν χαμόγελο μα και αγωνία παγωνιάς.