Φυσικά οι ομορφιές του νησιού της Λέσβου είναι πάρα πολλές, και τόσο ποικίλες, που όσες φορές και να το επισκεφθείς πάντα θα ανακαλύπτεις κάτι που δεν το χεις ξαναδεί και για το οποίο θα θες να ξαναπάς Ακόμα και οι ντόπιοι κάτοικοι κατά καιρούς ανακαλύπτουν γωνιές, μέρη, μπουτζάκια, που τα λέμε στην τοπική διάλεκτο που δεν έχουν γνωρίσει, που δεν έχουν περπατήσει και τα βλέπουν για πρώτη φορά, παρ ότι κατοικούν στο νησί πάρα πολλά χρόνια
Τι θα λέγατε σήμερα να κάνουμε μια βόλτα, στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, στο κεντρικό τμήμα του νησιού, το βουνό ανάμεσα στα Παράκοιλα, στην Ανεμώτια, στο Σκαλοχώρι, στην Βατούσα στην Πτερούντα στα Χύδηρα και την Άγρα Ένας ορεινός όγκος απάτητος και ανεξερεύνητος για πολλούς, ακόμα και ντόπιους κάτοικους, που έχει όμως να προσφέρει πρωτόγνωρες ομορφιές και συγκινήσεις στους επισκέπτες του
Νοικιάσαμε ένα τζιπ 4Χ4, που να μπορεί να μας μεταφέρει με ασφάλεια στους δασικούς χωματόδρομους της περιοχής και ανηφορίσαμε από τα Παράκοιλα για να γνωρίσουμε και να περιηγηθούμε στο όμορφο αυτό βουνό της πατρίδας μας. Με το που μπήκαμε στο πανέμορφο δάσος της Τραχείας Πεύκης (τσαμλίκ’) βρεθήκαμε σε ένα πλάτωμα και ένα διάκενο του δάσους Το τρεχούμενο νερό να γλείφει τις ρίζες του ανθισμένου αγούϊδουρα (ροδόδενδρο) και να γεμίζει την στέρνα και να μας προσφέρεται για να δροσιστούμε Τα ψηλά πεύκα και τα διάσπαρτα καστανόδενδρα γύρω, γύρω να ρίχνουν τον ίσκιο τους στο στρωμένο με φτέρες περίβολο του κάτασπρου εξωκκλησιού, που δικαίως είναι αφιερωμένο στην Αγια Δοσιά (Δροσιά, Ζωοδόχο πηγή) Ανάψαμε το κερί μας, το οποίο σβήσαμε στη συνέχεια για ευνόητους λόγους, κάναμε το Σταυρό μας και ανηφορήσαμε γιατί είχαμε δρόμο ακόμα
Μετά από έναν ανηφορικό όλο ελιγμούς (φουρκέτες) δρόμο, μέσα στα πυκνά πεύκα φθάσαμε στον επόμενο σταθμό μας, κατηφορίσαμε με τα πόδια στο μονοπάτι και βρεθήκαμε σε μια σπηλιά, εκκλησάκι, αφιερωμένο στην κρυφή Παναγιά. Μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο με πανέμορφη θέα, της οποίας στο βάθος δέσποζε ο Μόλυβος, σε ένα από τα ωραιότατα δάση Μαύρης Πεύκης (μαύρα τσάμια), με υπόροφο τον Αγούϊδουρα, στις ρεματιές, οι Αρχαίοι σίγουρα θα λάτρευαν τον Πάνα, εμείς οι Χριστιανοί αφιερώσαμε αυτό το απείρου κάλους τοπίο για να λατρέψουμε την Παναγιά μας, μέσα στην σπηλιά με τα ευθυτενή δένδρα της Μαύρης Πεύκης σαν κεριά να περιστοιχίζουν και να περιβάλουν τον ιερό αυτό χώρο
Συνεχίζοντας περάσαμε από τον απότομο βράχο που σου κόβεται η ανάσα όταν περνάς γιατί ο δρόμος σε ‘κείνο το σημείο είναι στενός και φτάσαμε στον Πήγαδο, ένα μεγάλο οροπέδιο, όπου βγαίνουν τα σύνορα Ανεμώτιας και Βατούσας. Παλαιότερα γυμνό από βλάστηση, σήμερα ντυμένο με τα ευθυτενή δένδρα της Μαύρης Πεύκης και τα υπολείμματα του παλαιού πηγαδιού για το οποίο υπάρχουν διάφοροι μύθοι και δοξασίες
Κατευθυνόμενοι προς την Φτερούντα, συναντήσαμε στο δρόμο μας ένα ακόμα εξωκκλήσι τους Πέντε Αγιούς, μια παλαιοχριστιανική βασιλική ανακαινισμένη, σε ένα πευκόφυτο τοπίο με πολλά νερά, τα οποία μαζεύονται σε ένα υδραγωγείο για να υδρευτεί η Πτερούντα, με το πολύ καλό και ευκολοχώνευτο νερό, σαν αγίασμα από τους Πέντε Αγιούς
Αγκαλιάσαμε το ψηλότερο ύψωμα της περιοχής, τον Προφήτη Ηλία και αφου περάσαμε το ¨τριεθνές¨ μια διασταύρωση που αντάμωναν τα σύνορα των Παρακοίλων της Άγρας και της Πτερούντας, πήραμε τον ανήφορο για να ανεβούμε στο πλάτωμα, στην κορυφή και να απολαύσουμε την μαγευτική θέα από κει πάνω. Ανεβήκαμε στο πυροφυλάκιο και δεν ξέραμε από πού να πρωτοκοιτάξουμε από την μια ένα απέραντο πράσινο χαλί στολισμένο με την γαλάζια φιγούρα του κόλπου στη μέση να συνεχίζει και να τελειώνει μακριά πέρα στο ορίζοντα στην άσπρη πέτρινη κορώνα του Όλυμπου Ο κόλπος, οι αλυκές, ο κάμπος της Καλλονής σαν πιάτο από κάτω μας και οι οικισμοί να ομορφαίνουν την εικόνα θωρώντας τους από ψηλά. Από την άλλη πάλι το ίδιο απέραντο πράσινο μοτίβο να περνά τον Μόλυβο την Πέτρα, να φτάνει ως το πέλαο και να ακουμπά στο Μπαμπά στην απέναντι στεριά. Μια πανοραμική θέα σχεδόν του μισού νησιού, που την θαυμάζαμε και δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία φτιαγμένο με λιθοσωρούς γύρω, γύρω με την πέτρινη Αγία Τράπεζα λιτό, και απέριττο μέσα στο καταπράσινο τοπίο, ήταν προσαρμοσμένο ακριβώς στη λιτή και μοναχική ζωή του Αγίου που τιμούσε
Αφού προσευχηθήκαμε να προστατεύει ο Άγιος αυτό το πανέμορφο πευκοδάσος, αλλά και όλο το νησί μας από τις πυρκαγιές, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Η Είσοδος του κόλπου Καλλονής απ όπου μπαίνει η σαρδελομάνα, Μάρτιο με Απρίλιο για να γεννήσει, καθ ότι τα νερά του κόλπου, λόγω θερμοκρασίας, δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες ωοτοκίας 
Ξεψάρισμα 
Η παστή σαρδέλα Καλλονής είναι ένας από τους πιο νόστιμους μεζέδες για ούζο. Παστώνεται πάρα πολύ εύκολα και γίνεται πάρα πολύ γρήγορα δηλ. απ' το πρωί ως το βράδυ Η παστή σαρδέλα του Κόλπου Καλλονής δεν κυκλοφορεί τυποποιημένη στο εμπόριο
