ΠΕΡΙ ΟΠΗΣ

Παλιά οι κτηνοτρόφοι έφτιαχναν λάκκους και τρύπες στα βοσκοτόπια τους, γκιόλια τα ονόμαζαν, για να μαζεύεται το νερό της βροχής, προκειμένου να εξυπηρετούνται με τα ζώα τους.

 Σήμερα, καθώς βλέπω, οι λάκκοι και οι τρύπες κατέβηκαν από τα βουνά και εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε κεντρικά σημεία, στα χωριά και τις πόλεις, στις πλατείες και στους δρόμους, και κανένας δεν ενδιαφέρεται να τις επισκευάσει.

Όπως αυτή η μεγάλη τρύπα  που δημιουργήθηκε πέρυσι το Χειμώνα  με την κατάρρευση της πλάκας που καλύπτει τον ποταμό που διασχίζει την Καλλονή, την δευτερη μετά την Μυτιλήνη πόλη της Λέσβου

 Μια τρύπα στο κέντρο της πλατείας Καλλονής, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο, από πεζούς και από αυτοκίνητα, σκεπασμένη πρόχειρα με παλιοτάβλες, και περιτριγυρισμένη με μια ανύπαρκτη περίφραξη, να χάσκει από πέρυσι τον Χειμώνα

 Τα προβλήματα που δημιούργησε και δημιουργεί

α)στην κυκλοφορία πεζών και οχημάτων, είναι τεράστια, 

το μποτιλιάρισμα στο μέρος  αυτό είναι καθ όλη τη διάρκεια της μέρας

β)στην εικόνα της πόλης, με την βρωμιά που μαζεύεται στο σημείο αυτό, δεν περιγράφεται

γ)τα τροχαία ατυχήματα  που συμβαίνουν  στο στένεμα της πλατείας – δρόμου, εξ αιτίας της τρύπας, με σοβαρά τραυματίες, είναι συχνά.

 Πρόσφατα συνέβη ατύχημα με ποδηλάτη με αποτέλεσμα να πέσει και να πάθει σοβαρά κατάγματα  

 Κι όμως η τρύπα παραμένει ανοικτή, να χάσκει και να υποδηλώνει ξεκάθαρα την ανικανότητα των ανευθυνουπεύθυνων σουρταφέρτηδων της εξουσίας

Φαίνεται ότι και αυτή η τρύπα ή λάκκος, όπως τα γκιόλια, για να παραμένει ανοικτή, εξυπηρετεί κάποια ζώα, αλλιώς δεν εξηγείται

Μήπως περιμένουν να βρέξει, να φέρει νερό το ποτάμι, να ξεπλυθούν  οι βρωμιές ;

Λέτε μια βροχή να μας σώσει;

Αυτή είναι η αγωνία μας «τι θα γ’νουμι σα δε βρέξ κι αμα βρέξ που θα πάμι»