Kρυφή Παναγιά

 Ενα ειδυλλιακό τοπίο με οργιώδη βλάστηση στην οποία κυρίαρχο είδος είναι η μαύρη πεύκη που δεν συναντάται πουθενα αλλού, πάνω στη λέσβο, παρά μόνο σ αυτή την τοποθεσία Μια Παναγιά μοναχική κρυμμένη μέσα στη σπηλιά του βράχου, μέσα στην σκληράδα της καθημερινότητας, μέσα στη διαφθορά και στη σαπίλα Αυτή τη παναγιά αναζήτησα το δεκαπενταύγουστο, σ αυτή τη Παναγιά στάθηκα και γω ο ταπεινός αναμεσα στα ψηλά σαν αγιοκέρια μαυρόπευκα να απευθύνω την προσευχή μου

Αναζητώντας την Κερκόπορτα

Τα τείχη  περιτριγυρίζουν την Πόλη από ξηρά και θάλασσα, διπλά, με βαθιά τάφρο και πρόχωμα ανάμεσά τους, κάστρα άπαρτα που αλώθηκαν Αυτά τα τείχη οχυρώνουν τις μνήμες, τις θύμησες, την περηφάνια μας

            Η Πόλη που ζει ακόμα μαγική μέσα στα όνειρά μας, όνειρο κι η ίδια, τυλιγμένη μέσα στους θρύλους και τις παραδόσεις της πολύπαθης φυλής μας, που δε θέλει να το παραδεχτεί, όσα χρόνια κι αν πέρασαν από τότε, ότι την έχασε.

Η Πόλη των Πόλεων, «Βασιλίδα των Πόλεων» τότε, Βασίλισσα της Οικουμένης, η Βασιλεύουσα  σήμερα, η αρχόντισσα του Βοσπόρου, μια απαστράπτουσα κοσμοπολίτικη πολιτεία από ιδρύσεως της μέχρι και στις μέρες μας. Όνειρο και λαχτάρα κάθε Έλληνα να την επισκεφθεί, να ακούσει την πάλουσα καρδιά της,  να προσκυνήσει τα ιστορικά της χώματα, να «νίψει ανομήματα» Ευλόγησε και μένα ο Θεός να πραγματοποιήσω το τάμα ζωής, δίνοντας μου την ευκαιρία και την δυνατότητα να επισκεφθώ την Πόλη έστω για μια φορά  Δεν πήγα σαν τουρίστας στην Πόλη σαν προσκυνητής πήγα, για να αποτίσω  φόρο τιμής στην ιστορία

Η πανέμορφη ιστορική τριγωνική πολιτεία, με τους επτά λόφους, τις εκκλησίες, τα κάστρα, τα τζαμιά και τα παλάτια των σουλτάνων της, παραδίδεται στο αδηφάγο βλέμμα μας και στα ανοιχτά αυτιά μας. Εικόνες πανέμορφες γνωρίζει ο επισκέπτης από κοντά πια με το ταξίδι του στην Πόλη, Προσπαθεί μηχανικά να συνθέση καρέ καρέ τον πίνακα της, τραβώντας φωτογραφίες :τα τείχη, τον ιππόδρομο,  την Αγιά Σοφιά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Δεξαμενή, το Μπλε Τζαμί, το ανάκτορο Τοπ Καπί, τη γέφυρα του Γαλατά, το παλάτι του Ντολμά Μπακτσέ και τις πύλες που έμπαινε στο λιμάνι ο Σουλτάνος Το παράπονο της υποδούλωσης αλλά και η αισιοδοξία για το αύριο, η ίδια η ιστορία της Ρωμιοσύνης ζωντανεύει και γεμίζει την ψυχή του επισκέπτη με αναμνήσεις που δεν έζησε. Η Πόλη χωρίς να μελαγχολεί, νοσταλγεί.

Προσκύνημα στην ιστορία, είναι το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, στο σταυροδρόμι: των Ηπείρων, των Λαών, των Πολιτισμών, των Θρησκειών, μια πόλη που εμείς οι Έλληνες την νιώθουμε ακόμα δικιά μας, μια απόπειρα συμφιλίωσης με την Ιστορία, μια μύηση σε μια άλλη κουλτούρα με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο.  Το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη σε φέρνει πίσω ξανά στα μαθητικά σου χρόνια στις φορτισμένες διηγήσεις και στις ποτισμένες με ισχυρή δόση εθνικισμού ιστορικές περιγραφές 

Με έκαναν και αισθάνομαι καραγκιόζης.

με εξαπάτησαν, καταρράκωσαν και κατήργησαν τους θεσμούς, που πίστευα από μικρός

ξευτέλισαν τις αρχές μου, τα ιδανικά και τα πρότυπα μου

με κορόιδεψαν και συνεχίζουν να με κοροϊδεύουν, κάθε μέρα, με κάθε τρόπο

με οδήγησαν στη φτώχια και στην εξαθλίωση

καταστρέψανε τα όνειρα μου, υποθήκευσαν το μέλλον μου.

Μικρός εγώ, αδύναμος, με το νόμο να με σημαδεύει, με τα γκλόπς να με σαπίζουν στο ξύλο, με τα κοράκια έτοιμα να μου πιούν το αίμα, δεν με νοιάζουν οι παπαγάλοι τους, νιώθω τη βαρβαρότητα τους στο πετσί μου.

Τι θα κάνω ?

Μου ζητάν να γίνω σύμμαχος τους, σ αυτά που μου έκαναν.

Μου ζητάν να πω ότι αυτά που έχω υποστεί έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη μου.

Μου ζητάν να πιστέψω ότι έπρεπε να τα κάνουν αυτά για το καλό μου.

Ζητάνε να υπογράψω μεθαύριο το πιστοποιητικό της βλακείας μου, για να μπορέσουν μετά να μου κάνουν χειρότερα.

Ψάχνουν για θύματα

Δεν θα τους κάνω το χατίρι να συναινέσω στον περαιτέρω εξευτελισμό μου

Φτάνει πια

Τα βουνα τα προδομένα μαρτυρούν τη σκευωρία μιας απόσβεσης

Που είναι η παγίδα για την καταπάτηση των δασών

Μετά απο κάθε πυρκαγιά το ίδιο θα συμβεί και σ αυτήν της Ανατολικής Αττικής θα βγουν οι αρμόδιοι, αλλά και οι πολιτικοί, πρωτίστως, να πουν οτι όλη η καμένη έκταση θα κηρυχθεί αναδασωτέα και όπου είναι δάσος θα ξαναγίνει δάσος

Μέχρι εδώ πολύ καλά και Άγια

Έρχεται τώρα, ένας ή δυο Δασάρχες, να κηρύξουν μια έκταση διακοσίων χιλιάδων στρ αναδασωτέα μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονικό περιθώριο των τριών μηνών, άλλως θα έχουν ποινικές ευθύνες (η μόνη διοικητική ενέργεια που αν δεν γίνει επισείει ποινικές ευθύνες ) Πάνε να κηρύξουν το δάσος και την δασική έκταση αναδασωτέα και διαπιστώνουν ότι μέσα στην έκταση υπάρχουν διάσπαρτα κτίσματα νόμιμα ή παράνομα, υπάρχουν κατα θέσεις χωράφια, υπάρχουν οικόπεδα περιφραγμένα ή μη, νόμιμα ή μη, υπάρχουν διεκδικήσεις που εκκρεμούν, υπάρχουν αιτήματα που εκκρεμούν, παλιές καταπατήσεις που είναι σήμερα αγροί τι κάνουν τότε με όλα αυτά?

Κανονικά λοιπόν θα πρέπει να κάτσουν να αποτυπώσουν όλη την έκταση των διακοσίων(200) στρεμμάτων να εξαιρέσουν τα νόμιμα, κτίσματα, χωράφια, και οικόπεδα, και να προβούν, σε κήρυξη όλης της υπόλοιπης έκτασης ως αναδασωτέας αυτό όμως απαιτεί χρόνο, προσωπικό και χρήμα.
Φρόντισε όμως ο νομοθέτης να μη τους δώσει το χρονικό περιθώριο και την δυνατότητα να το κάνουν αυτό, μέσα σε τρεις μήνες τι θα προλάβεις να κάνεις, όταν έχεις την πολυμορφία που έχει σήμερα η Ανατολική Αττική

Γι αυτό λοιπόν τα περισσότερα Δασαρχεία όταν οι καμένες εκτάσεις είναι μεγάλες με ποικίλη βλάστηση και διαμόρφωση, κηρύσσουν αναδασωτέα όλη την έκταση με το περίγραμμα της, με την παρατήρηση οτι εξαιρούνται, οι αγροί, οι βοσκότοποι, τα οικόπεδα και τα κτίσματα

Εδώ παίζεται το χοντρό παιχνίδι της καταπάτησης και της αυθαίρετης δόμησης μέσα στα δάση και εδώ κρύβεται η αιτία των μεγάλων εμπρησμών των δασών

Πρόταση Να κυρωθούν και να ισχύσουν άμεσα οι Δασικοί χάρτες που είναι έτοιμοι για την Ανατολική Αττική και να μπουν σε εφαρμογή, βάσει δε αυτών να κηρυχθεί η καμένη έκταση αναδασωτέα

Άντε να δουμε θα το κάνετε?

Ε.Θ.Ο.Κ-Περιβάλλον και Πολιτισμός

Οι έννοιες περιβάλλον και πολιτισμός είναι αλληλένδετες και αναγκαίες για τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και της ποιότητας της ζωής μας. Οφείλουμε να προστατεύουμε και να αναδεικνύουμε το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας. Γιατί το περιβάλλον και τα έργα του πολιτισμού αποτελούν κληρονομιά από τις προηγούμενες γενιές και είναι δανεισμένα από τις επόμενες.

Τα έργα τέχνης διαχρονικά έχουν ως πηγή έμπνευσης το φυσικό περιβάλλον. Ακόμα περισσότερο, η αισθητική κάθε τόπου είναι βαθιά επηρεασμένη από το περιβάλλον: το φως, η εναλλαγή εικόνων, οι γραμμές του ορίζοντα, οι όγκοι των φυσικών μεγεθών, τα χρώματα της φύσης, η αναζήτηση ή η υπέρβαση της Αρμονίας. Όλα αυτά καθορίζουν την αισθητική και ηθική τυπολογία ενός Πολιτισμού. 

Οι αποδράσεις στη φύση και η διαβίωση μέσα στο δάσος, βοηθάει στο να ξεχάσουμε για λίγο το άγχος της καθημερινότητας, να ηρεμήσουμε, να ξεκουραστούμε σωματικά και πνευματικά και να πάρουμε δυνάμεις και εναύσματα για νέες δημιουργίες  

Ο Ερασιτεχνικός Θεατρικός Όμιλος Καλλονής Λέσβου Ε.Θ.Ο.Κ. αφουγκραζόμενο τα μηνύματα των καιρών οργάνωσε εκδήλωση-εκδρομή την Κυριακή 17 Μαΐου στη καταπληκτική τοποθεσία  Αγία Δοσιά Παρακοίλων   για να καταδείξει οτι η στροφή στο Περιβάλλον είναι Πολιτισμός